zaterdag 15 september 2018

Aantal ligfietsen is verdubbeld!

Allez, die van mij toch.

Bijna drie jaar bleef ik trouw aan mijn ene WAW, maar ja, op de duur wil een mens wel eens iets anders.

Na mijn ervaringen op twee wielen tijdens het Moeder-dochter-reisje en het Dochter-moeder-reisje begon het erg te kriebelen om er een tweewieler bij te kopen.
En zeker toen dochterlief aangaf nog wel een ligfietsreisje te willen doen én we qua beenlengte niet teveel schelen, was er weer een drempel genomen. Het zou immers niet míjn fiets zijn, maar ónze fiets. Afijn, dat dacht ik toen nog...

Even rondgekeken op tweedehands sites, en al snel viel mijn oog op een prima Challenge Mistral, nog van de eerste eigenaar (die er veel reizen mee had willen doen, maar door omstandigheden  was de fiets blijven stilstaan in de garage na één reis).
Een Mistral is niet de recentste of snelste fiets, maar mijn dochter was er bij haar eerste ligfietsritje erg enthousiast over. De tweedehands fiets was zo goed als nieuw, met schijfremmen, spiegel, Radical Design tassen, dus ongeveer klaar om op reis te vertrekken!

De zaak was snel beklonken, en toen lag mijn nieuwe aanwinst al in de auto.
Thuis keurde Zoë de fiets. Hmm, een standaard moest er zeker nog op, en een hoofdsteun ook. Verder was ie oké.

En toen ging het snel. De plannen voor het ligfietsreisje met haar vriend werden al snel concreet. De Mistral zou meegaan op de trein naar Dordrecht, en daar zou haar vriend dan ook een Mistral huren. Route uitgestippeld door Zeeland, enkele nachten Vrienden-op-de-Fiets geboekt, en voor ik het wist... stonden ze klaar om te vertrekken aan het station van Leuven, om 6u30 's morgens.


Daar gaan ze. Dag kindjes! Dag fiets!

De komende dagen kan op deze blog wel eens een bericht verschijnen van een gastschrijfster.

En heel misschien... mag ik later ook wel eens op haar ligfiets rijden.

vrijdag 14 september 2018

Dochter-moeder-reisje

27-30 augustus 2018

Eigenlijk was het de bedoeling om mijn dochter een paar dagen gezelschap te gaan houden in Zeeland samen met mijn moeder, maar de plannen van de dochter veranderen sneller dan de wind, dus die was er uiteindelijk niet bij.

Alweer een moeder-dochter-reisje dus, maar nu omgekeerd! Uiteraard ligfietsen: bij M5 in Middelburg zou ik er eentje huren. Ik was wel zo verstandig om mijn 85-jarige moeder niet op een ligfiets op pad te sturen, voor haar een gewone elektrische fiets. Ze overwoog om een andere elektrische fiets te kopen, en wou graag eens op prospectie.

Maandagnamiddag reden we op het gemak richting Middelburg. Nog even een fietswinkel binnengestapt, rondgekeken, en een interessante uitleg gekregen van de vriendelijke meneer, ook al kon hij wel weten dat we geen fiets gingen kopen daar. De dutch id infinity zag er gelikt uit, enkel de instap was wat te hoog. De verkoper raadde ons aan nog een maand te wachten op het nieuwe model, als de beurzen gepasseerd zouden zijn. Ben benieuwd!

Dinsdagochtend reden we dan naar M5 Ligfietsen. Ook hier was de keuze weer beperkt door mijn beenlengte: het zou de City Cruiser worden. Comfortabel model, groot achterwiel. Spijtig genoeg waren de versnellingen nogal stroef, maar de fiets bolde wel goed!
Dat zal zeker ook aan de dunne bandjes gelegen hebben, en na 12 km reed ik (voor de eerste keer) plat. Zoals sommigen wel weten, heb ik een hartsgrondige hekel aan banden vervangen.
Mijn moeder was toch al op weg met de auto naar de fietsenwinkel 1,5 km verderop om een E-bike te huren, dus ging ik maar te voet tot daar.

Helaas waren de huurfietsen allemaal al verhuurd, dus gingen we (na het vervangen van de band) weer 2 km verder naar Dishoek. Tegen dat mijn moeder haar huurfiets was afgesteld en we weer konden vertrekken, zag ik dat... de band weer plat stond. Geen probleem, want we stonden bij de fietsenwinkel! Helaas was het maatje van de band te exotisch, en moest de kapotte band worden geplakt. Dat deden ze, en ik betaalde. (Schandalig misschien, maar als het dan weer mis zou gaan, kon ik alvast niet denken dat ik het verkeerd gedaan had)

Daarna konden we eindelijk genieten van een mooie fietstocht langs de kust van Walcheren.



De volgende dag waren we klaar om op de fiets te stappen, en toen zag ik dat de achterband wéér plat stond! Een reserve band had ik niet meer, en ik was het beu! Ik wou met de ligfiets in de auto terug naar M5 in Vlissingen, maar daarvoor moest ik eerst de auto gaan halen in Dishoek. Normaliter was het een kleine4 km van het hotel, maar als Google Maps kuren heeft (of de gebruikster onbedoeld op een verkeerd knopje duwt) kan de route wel eens langer uitvallen:

Na 10 km was ik eindelijk aan de auto geraakt, en kon ik terug naar het hotel om de M5 in te laden. Zo, weer naar Middelburg, de band laten vervangen en een nieuwe reserveband mee.

Ik had een route via knooppunten uitgestippeld, en vond een goede techniek om deze bij de hand te hebben:

Als backup had ik de gpx-file gedownload, zo kon ik bij vergissingen toch nog kijken waar we zaten en terug op het juiste pad geraken.

Het was een prachtige tocht, ook het binnenland van Walcheren is erg de moeite. Niet zo toeristisch als de fietspaden aan de kust (vermijd Domburg!), maar minstens zo mooi. Een stukje van de route ging offroad, over een smal paadje van hakselhout dat een paar rechte hoeken maakte. Ik had al mijn concentratie nodig om me recht te houden. Toen ik op het einde stopte en keek waar mijn moeder bleef, zag ik niets. Oei. Ik reed dan maar een stukje terug, en daar kwam ze al aangewandeld met de fiets aan de hand. "Toch niet gevallen?". "O jawel!" De gehuurde E-bike was in een bocht nogal vooruitgeschoten, en op het hakselhout schoof het voorwiel weg. Gelukkig is mijn moeder van 85 jaar stevig gemaakt, en breekt ze niet zo snel. Gelukkig maar.




Dag drie was het prachtig weer. Na een mooie tocht moesten we uiteindelijk nog reppen om de fietsen op tijd binnen te brengen. Eerst langs Dishoek voor de E-bike, en dan terug naar Middelburg, mijn moeder met de auto en ik met de M5. Fijn dat mijn moeder nog zo vlot met de auto rijdt, anders was dit allemaal niet mogelijk geweest.