Naar de golf

9 mei 2018

Eerst een lekker ontbijtje, en dan de overschot in de brooddoos gedaan voor de middagstop.
De heer des huizes was al zo attent geweest om de waw buiten te zetten, en de opgeladen batterij. Toen zag ik iets. Uit het zijzakje piepte de blauwe stekker van mijn onverklaarbaar verdwenen lichtbatterij-oplader! Daar had ik nu op reis niets meer aan, want de batterij lag thuis.
Toch had het mysterie nog zijn nut gehad, want daardoor was ik nog langs huis gereden, en had ik onder andere mijn kleedje en oude fietsschoenen meegenomen. En daar was ik nu wel héél blij mee.

Vandaag volg ik de Kattegattleden verder naar het zuiden. Ik begin beter te worden in het spotten van deze bruinrode bordjes. Enkel bergaf durf ik er nog wel eens eentje voorbijsjezen, om dan flintstonend op mijn stappen terug te keren.

Voor de eerste stop ben ik naar de golfclub gegaan. Noblesse oblige, ik had nu toch mijn kleedje aan.

Nadien ging de weg verder over de nog steeds fantastische Zweedse fietspaden. Opvallend is ook dat de auto's zo voorkomend zijn voor de fietsers. Als ze nog maar dénken dat je de weg gaat oversteken, stoppen ze al tien meter op voorhand. En voorbijsteken doen ze met 3 meter afstand. Echt ongelooflijk.

Verderop ging de Kattegatleden nu ook onverhard door prachtige bossen. Na wat gerammel van een stok in mijn linkerwiel bleek de snelheidssensor niet meer te werken. Draadje over of gewoon een trek gekregen en scheef gaan staan? Ik weet het niet. Voordeel is dat de ondersteuning dan niet meer uitvalt bij een bepaalde snelheid. Nadeel is dat de batterij dan wel eens sneller leeg durft te zijn dan verwacht (zoals we vanavond maar weer eens zullen merken).

Ik kwam nog een creatieve wereldfietser tegen. Een Fin die al 10 jaar in Tenerife woonde en ook iets met Zweden had, al weet ik niet meer wat, trok met de bakfiets op reis. Voordeel: véél plaats om dingen mee te nemen! Nadeel: het gaat niet meer vooruit (al had hij wel elektrische ondersteuning).

In een havenstadje (ik moet eens op de namen beginnen letten, want ik heb géén idee) bleken zowat alle cafés of restaurants net dicht te zijn of nog niet open. Ik had me al verlekkerd op een groot terras met een aankondiging "Sushi" op het bord, maar toen ik binnenstapte met mijn batterij zeiden ze doodleuk dat ze morgen pas opengingen. Grr! Nog 5 cafés/restaurants afgelopen vooraleer ik er eindelijk een vond dat open was.

Rond 18u30 startte ik dan de laatste rit van de dag, en wat voor één! Als je ooit de Kattegatleden neemt, kom dan niet in de verleiding om het stuk tussen Båstad en Ängelholm af te snijden, want het is om duimen en vingers af te likken. Eerst gaat het offroad langs het water, en dan steil bergop. De weg klimt verder naar boven, om je daarna een eindeloze afdaling op gladde asfalt te gunnen. Man man, gewoon een rollercoaster, maar dan met de fiets.
Idealiter neem je een velomobiel met trapondersteuning, marathon-plus banden, een behoorlijke grondspeling en stabiele wegligging. Zoals mijn waw dus :-)

En nog was het niet ten einde. Prachtige plekjes waar de route vlak naast het strand doorliep door sprookjesachtige bossen vroegen steeds weer voor een fotostop.

Het was al na 20u, dan ben ik toch beginnen bellen om een hotel te zoeken. Dat lukte, alleen waren de laatste 5 km weer op eigen kracht (lees: aan 7 km/h de heuvel op) want na welgeteld 43 km rollercoaster spelen zonder enig idee hoe snel ik ging en hoeveel ik verbruikte, was het feest gedaan.