Vaarwel Zweden... ik ga je missen

10 mei 2018

De derde fietsdag kan je het best wat rustig aan doen, en ik heb dan ook vorstelijk uitgeslapen tot 8u.

Vandaag plan ik maar één laadpauze en doe het wat zuiniger aan.
Ik vind de bordjes van de Kattegattleden maar niet terug rond Angelholm, en daardoor rij ik wél voorbij dit bordje:

Ik stop direct en vraag een voorbijganger  de vertaling. Dit blijkt een heus kerkhof voor huisdieren te zijn! Gelegen in een mooi bos, met een plan en vaak echte kunstwerkjes van grafmonumenten. Arme Pussi. God hebbe haar ziel.

Later op de dag (15 km voor Helsingborg) zal ik merken dat de gpx van heel de route op kattegattleden.se staat, in de Q&A afdeling. Tja, daar heb ik dus nog 15 km plezier van gehad.

Het volgende filmpje toont o.a. de geweldige reactiesnelheid van het Zweedse voetgangersoversteek-knopje (Woluwedal, zuig daar maar een puntje aan!), een bijzondere fietspadgebruiker en de onvermijdelijke mooie uitzichten. Ik ben duidelijk ook niet de enige die schrikt van een verkeersdrempel. En de sms-ende jeugd achterop de bagagedrager schrikt nog het meest als ik passeer. Sorry. Eind goed al goed, al eindigt het laatste stukje langs het water een beetje... Belgisch.

's Middags vind ik weer een prima restaurantje, waar het laden van batterij, maag en MacBook (met filmpjes, de laatste) perfect synchroon kan gebeuren.

Wist je dat... een boom prima vierkant kan gesnoeid worden? En het ziet er nog leuk uit ook!

En dan kom ik aan in Helsingborg, waar ik de ferry zal nemen naar Denemarken. Het is een bruisende badstad, met een brede boulevard en grote grasvelden met mensen in het zonnetje. Ik laveer stapvoets tussen het volk door. Ook in de binnenstraten achter de dijk loopt een breed fietspad tussen groene grasperken, heerlijk. Ik maak snel nog een foto van een mooi gebouw in Helsingborg (Google zal wel weten wat het is) en dan is het vaarwel Zweden!

Helsingborg

De overtocht gaat verrassend snel, na een kwartiertje varen sta ik aan de overkant. En dan komt de shock. Dit is Zweden niet meer. Toeterende auto's. Smalle of onbestaande fietspaden. De kwaliteit van de verharding valt ook tegen, een patchwork van allerlei materialen. Ik verkies soms de rijbaan, maar probeer me toch meestal aan het fietspad te houden. Zelfs de mensen lijken niet zo vriendelijk. Dan komen er nog kasseien bij, en zelfs paaltjes! Hey, wat was dat van "Copenhagenize"? Ik voel me precies in België...

Er is een fietsroute, nr 9. Maar ik word er niet blij van. Uiteindelijk verlaat ik de kust om uit de drukte te zijn. De fietspaden worden beter, maar het wordt ook later en mijn batterij leger.
Ik kom nog een mooi paadje tegen maar dit is toch ietsje te smal denk ik.

En dan serieus. Mijn gsm heeft geen netwerk meer. Geen 4G, niet telefoneren. Ik zoek een hotel met de laatste kilometers jus in de batterij. Naast een Aldi is er een dubieus hotel, en ondertussen roepen een aantal jongeren enthousiast "BMW" naar me. Ik besluit wijselijk om andere oorden op te zoeken, en vraag een jong koppeltje of ze in de buurt een hotel weten, ja, een Comwell hotel als dat goed is. Geen idee. Ik rij ernaartoe en het blijkt een chique conferentie-hotel te zijn. De parking staat vol met dikke wagens. Japanners en andere exoten in dure kleren lopen af en aan. Ik voel me sjofel, de prijs van een kamer is ook lichtjes boven budget, maar de receptioniste is heel vriendelijk. Ik mag mijn batterij even laden, en mag op de wifi. Genietend van een cappuccino google ik me weer naar de bekende wereld, en vind een schappelijker hotel in de buurt. Oef!